Dinsdag 11 februari 2025
De schrijfuitdaging van de maand februari 2025 van
Schrijvelarij.
Vorige maand moesten we een goed voornemen voor iemand
bedenken zonder dat diegene dat wist. Dat kan natuurlijk niet. Die persoon is
er achter gekomen en is boos/verdrietig/gekrenkt.
Om je excuses te maken ga je voor diegene je favoriete gerecht klaar maken om
dat samen op te eten. Wat ga je maken, wie is er uitgenodigd, waar eten jullie
en lukt het klaarmaken van het gerecht? Maak hier een verhaal van ongeveer 700
woorden van. Heel veel schrijfplezier en laat ons meebeleven met het succes of
de absolute afknapper.
Vaag is hij het zich bewust; dit is de ultieme test! Zit er
nog rek in hun vriendschap of is de houdbaarheidsdatum nu echt verstreken?
Vorige maand heeft hij immers de wens nog geuit... een toespeling op het
voornemen om het dit jaar totaal anders te doen omdat hij – en hij staat daar
echt niet alleen in – dat speciale gevoel had: men is ons vergeten.
Even roert hij zich, daarna hangt hij met de armen over
elkaar geslagen achterover en wacht. Waarop eigenlijk? Waarom laat hij het
initiatief aan anderen over? Hij weet het immers altijd beter, althans die
indruk wekt hij! Zij vraagt zich ondertussen hardop af: ‘Heb jij je roeping
misgelopen?’
Oeps, die komt binnen. Daarmee wordt even gerefereerd dat
hij toch wel dikwijls vooral voor eigen parochie preekt, terwijl slimme
machines elders langzaam maar zeker de macht hebben gegrepen en alleen de weg
naar het hiernamaals nog niet gevonden hebben. Hoe redt hij zich hier nou weer
uit? Excuses maken? Dat is toch meestal niet zijn ding; hij is meer de persoon
van zoete broodjes bakken en niet meer omkijken naar…
Ook nu komt de gedachte op om alles stilletjes voor zich uit
te schuiven en het aan anderen over te laten. Maar hij hoort die ander al weer
koken en roepen dat hij tot de groep slappe hap behoort. Zoiets kan hij
toch niet op zich laten zitten. Er doet zich echter nog één probleem voor; hij
heeft er niet één maar meerdere voor het blok gezet met zijn Wens en moet hij
het dan met iedereen goedmaken? En hoe?
En dan wordt het idee geboren.
Geef mij een zoen
Geef mij een zoon
Een dochter
En ik klaar voor u
Iedere klus
Bent u er klaar voor
Ontvang mij dan
En ik zal u ontvangen
Zo die boodschap moet toch duidelijk zijn. Nu nog verpakken
in een Valentijn enveloppe, een postzegel erop en maar hopen dat zij en zij het
bericht begrijpen. Hij heeft er in ieder geval zin in en gaat morgen meteen aan
de slag. Het boodschappenlijstje is zo gemaakt, een paar courgettes,
peterselie, munt, kaas en een rode ui. Eieren en bloem horen er ook bij en
uiteraard olijfolie, nee niet van die namaak uit de supermarkt.
De voorpret kan niemand mij meer afnemen, ook al blijft die
ene wens onbeantwoord, vergeten, weggesluisd, ondergesneeuwd. En zo kan hij nog
wel enkele redenen bedenken waardoor hij die ene bijzondere avond in het jaar
zich zo eenzaam voelde. Alleen daarom al heeft hij zich afgezet tegen alles wat
de rest gangbaar acht. Met zijn in olie gebakken kolokithokeftedes neemt hij
een voorschot en zal na afloop geen zoete koekjes serveren. Neen, zij zullen
eraan moeten geloven en zullen na deze hapjes gedwongen geworden om ook hun
(kruidige) mannetje te soppen.
Bent u er klaar voor? Ik wel! Nu maar hopen dat zij ook
wakker worden en de uitdaging aannemen. Er schuilt alleen één gevaar in de
voorbereiding, alsmede in de uitvoering. Wanneer doe ik dit op de post en wordt
het op tijd bezorgd? Bij mij is de voorpret al weg; menigeen zal spijt betuigen
en anderen zullen er niets van begrijpen. Daarom vergeet het maar, ook van dat
soppen. Het is de kool eigenlijk niet waard. Dus sorry dat ik uw tijd heb
verknoeid met mijn wens en die courgettebolletjes vries ik wel in.
Opa IJsbeer
