Rehobothschool

Dit is de vierde klas van de Rehobothschool in het jaar 1962 in Huizen.
Helaas heb ik niet alle namen meer paraat en hier en daar zal ongetwijfeld een schrijffout tussen zitten. Ik blijf zoeken en speuren en misschien komt er een dag dat de namenlijst compleet is. Als het goed is, is de lijst nu compleet. Dankzij Bep Post (van Scheppingen),

1. Gert van Efferink, 2. Betty Teuwissen, 3. Annet Rebel, 4. JokenZeeman, 5. Johan Bonefaas, 6. Bep van Scheppingen, 7. Piet Veerman, 8. Rudy Piëst, 9. Anton (Toontje) Bout,
10. Tineke Hasselt, 11. Piet Hasselt, 12. Beppy Bos,
13. Netta Backx, 14. Hildegard Schipper, 15. Bert Rebel, 16. Adri Vos, 17. Ab van der Hulst, 18. Lydia de Vlieger, 19. Henk van Maanen
20. Wil Bunschoten, 21. Bert Teeuwisen, 22. Jany Bunschoten , 23. Johan Visser, 24. Kees Vos, 25. Pieter van der Poel, 26. Henk Bos, 27. Gert Spilt, 28. Kees Rebel, 29. Janny Snel, 30. Klaas Kriek, 31. Jakob Kos, 32. Bert Schaap, 33. Arie van der Valk, 34. Gerard Doorn, 35. Johan Veerman, 36. Wim Bunschoten, 37. Henk Rebel, Ansje Hol, 39. Meester Veenendaal.
Van deze klas ben ik een enkeling na mijn schooltijd nog wel eens tegen het lijf gelopen, via het sporten of voor mijn werk. Ik kijk met plezier terug op die periode, waarin we veel hebben gespeeld, veel hebben geleerd. Uiteraard meesters hebben gepest, straf hebben gekregen. Er is gelachten en gehuild. Al met al een bijzondere klas.

Naar School

In 1958 op mijn zesde verjaardag - dus meteen trakteren in de klas - wordt het tijd om naar de 'grote school' te gaan. De kleuterschool (Kon. Wilhelminaschool) ben ik ontgroeid. Mijn school staat op zo'n honderd meter van mijn huis, dus al snel mag ik er zonder ouderlijke begeleiding heen.

De Rehobothschool is (dan nog) gevestigd aan de Meentweg, maar via die ingang gaan alleen de hogere klassen naar binnen. De lagere klassen gaan achterom, waar ook een groot schoolplein ligt. Daar kunnen we een balletje trappen. Zoiets is alleen toegestaan in schooltijd of tijdens de pauzes. Maar niet op zaterdag of 's avonds, want dan wordt ons vriendelijk gevraagd daarmee op te houden. En zoniet? Dan wordt Jaap Plat gebeld! Die komt langs, pakt de bal af en de bal mag dan een week later opgehaald worden het politiebureau. Het schoolplein wordt ook gebruikt voor hinkelen of tikkertje. Knikkeren kan aan de zijkant, aan de kant van de Valkenaarstraat, want daar is het terrein niet betegeld. Later is daar wel een hek geplaatst, maar daar klimmen we makkelijk overheen. Maar ook het dak op klimmen is geen probleem, hoewel verboden en weer komt dezelfde Jaap Plat langs. Een boeman? Neen, dat niet een strenge maar rechtvaardige diender.

De schooltijd is aanvankelijk een tijd van onbekommerd spelen en een beetje leren. Dat leren wordt naarmate ik ouder word wel steeds belangrijker. De schooltijd is ook een tijd van schoolreisjes. Naar Rotterdam bijvoorbeeld en naar Limburg (met de trein).

Al met al kan ik zeggen dat mijn jaren op de Rehobothschool prettige jaren zijn.

Van Maanen

Ik ben trots op mijn achternaam.

Het zegt iets over mijn roots. Die zijn in naam voor een deel te vinden in de buurtschap Maanen. En door afkomst in de streek rond Lunteren en Ederveen waar zoveel van mijn naamgenoten wonen. Maar ook in Doorn, de plaats waar mijn vader is geboren en opgegroeid. Met al die geografische plekken heb ik zelf overigens iets minder. Dan maar liever Huizen, mijn eigen geboortgegrond.

De foto is bewust gekozen.

Dat zijn ook mijn roots. Samen met de man naar wie ik ook ben vernoemd. De man die zijn beide dochters Hendrikje noemde: Hein van Oompien. De man die trots de wereld in kijkt met zijn tweede kleinzoon.

Samen wandelen. Naar de haven. Naar de visafslag. Naar de kerk. Of zomaar ergens heen.

Zo daar gaan we dan, missie geslaagd.
Dit ben ik. Eigenwijs en nieuwsgierig.
Hier geef ik me bloot, maar ook weer niet te veel.

Via foto's en kleine stukjes vertel ik over mezelf.

Geboren in Huizen; vanouds een boerendorp (zoek het wapen van Huizen maar op) en een vissersdorp.
De koopmansgeest in het dorp is groot. Toen en nu.
Zelf ben ik minder commercieel.
Vind ik dat erg? Absoluut niet.

Ik ben tevreden met wat ik heb. Natuurlijk zijn er nog wensen over. Wensen waarvan ik hoop dat ze ooit nog in vervulling gaan. Maar ik weet ook dat ik niet alles krijgen kan. En uitspreken zal ik ze niet.